berichten uit mijn atelier
Op vrijdag 18 april verzorgden Paul Dunki Jacobs en July Leesberg voor Wageningen UR een workshop voor kinderen ter gelegenheid van de Europese Plantendag: Fascinatie voor Planten.
Tientallen kinderen hielpen om duizend bloemen te laten bloeien.
Het werk wordt nu getoond in het Forumgebouw op de campus van Wageningen UR. Het hangt daar vanaf de vierde verdieping naar beneden.
Kunst maken in uw bedrijf? Kunst met kinderen? Bel 06-15223539 of mail info@atelierleesberg.nl
Het REMeiland vanaf 2011 aan de Haparandadam in Amsterdam.
Toen ik de trappen van het REMeiland betrad leek het of ik mijn eigen schilderij binnen ging. Wat ik van buiten zo goed kende, kon ik nu ook van binnen verkennen.
De horizon is wat veranderd sinds ik het schilderij “zeezicht 1” van het REMeiland schilderde. Het kreeg daardoor een nieuwe kwaliteit.
REMeiland op Zeezicht 1, 2009, 100 x 200 cm
REM opnieuw een pionier. Markant punt aan het IJ, in een woonwijk in ontwikkeling. Er kwam een derde verdieping op. Met restaurant. Je krijgt er stoere gerechten voorgezet. De cappuccino is er romig. Uitzicht over de Oude Houthaven en het fascinerende NDSM gebied.
REM is back!
Judith en Holofernes van Artemisia Gentislesci (rond 1615)
De fascinerende bijbeltekst Judith vertelt hoe deze vrouw met haar kordate optreden haar volk redt van de ondergang. Het verhaal inspireerde kunstenaars tot schitterende werken. Zoals die hier boven van Artemisia Gentislesci. Carla van de Puttelaar schrijft er over op galeries.nl http://www.galeries.nl/motivatie.asp?idnr=153584&gastnr=42&sessionti=574336062.
De interpretatie van Caravaggio hier onder vind ik ook prachtig. Het werk was in 2006 te zien in Amsterdam, op de tentoonstelling Rembrandt-Caravaggio in het van Gogh. Maar Artemisia wint het, omdat zij de trefzekerheid van Judith overtuigender neerzet. En daar gaat dat bijzondere verhaal over.
Judith en Holofernes van Caravaggio 1598
Van 14 maart tot 15 juli is Artemisia’s werk te zien in museum Maillol in Parijs http://www.museemaillol.com/
De expositie Nieuw Nederlands Landschap van July Leesberg opende in de avond van 3 april 2012. Gilles Frenken en Jan van IJzendoorn, organisatoren van de serie exposities in de Kreek, gingen in debat met de exposerende kunstenaar. Ook het publiek deed een duit in het zakje. Aanleiding tot de uitwisseling was een door de kunstenaar voorbereid praatje over geschiedenis van, en inspiratiebronnen voor haar werk.
De tentoonstelling geeft een overzicht van het recente werk van Leesberg. Naast een flink aantal schilderijen is er ook een video te zien. Openingstijden: do, vr, za van 1-5. Tot en met 30 april. Weverstraat 24 Oosterbeek. Parkeren in de straat is mogelijk met parkeerschijf.
Op zaterdag 14 april is de kunstenaar zelf aanwezig.
2012 Nieuw Amsterdam, 270 x 40 cm in 3 panelen, olie en acryl op linnen
EXPOSITIE JULY LEESBERG IN DE KREEK OOSTERBEEK klik op bovenstaande link voor meer informatie
zeezicht 1, 100x 200cm, acryl op linnen
Een paar jaar geleden schilderde ik een zeegezicht. Het verbeeldde de herinnering aan staren over de zee vanuit de duinen in Ameland. Bij het maken van het werk gebruikte ik een beeld uit de krant dat leek op de boortoren die ik destijds in de zee meende te zien. Achteraf bleek dat het REMeiland te zijn. Waar het precies gebleven was, was onduidelijk. Er waren vage berichten van voortdurende verhuizingen en dat het een restaurant geworden zou zijn. Maar waar dan?
Nu duikt het plotseling op. In Amsterdam Noord. Je kunt er eten. Ik word uitgenodigd om er te komen kijken. Dat doe ik meteen. http://www.remeiland.com/fotos/
PAS ALS DE STENEN LEVEN IS HET GOED
Door July Leesberg
Om het werk van Suiling Yan in te kunnen leiden, bereidde ik mij zorgvuldig voor. Het werd een boeiende reis. Ik bezocht de tentoonstelling in Arnhem en liet de werken op mij inwerken. Ik interviewde de kunstenares, werkte de aantekeningen van het gesprek uit en zocht haar bronnen na. Ik reisde via Google maps naar de provincie Yunnan in China, waar een deel van het werk tot stand kwam. We correspondeerden via het internet.
Daarna begon het echte werk. Tijdens het tuinieren. Terwijl ik de wintertooi van de planten verwijderde, en de Helleborussen die de langdurige vorst overleefden tevoorschijn kwamen, dacht ik na over de essentie van het werk. En ik begon te beseffen hoe heilzaam de ontmoeting met Suiling en haar werk was. Ik zág de bloemen, het vroege onkruid en de vogels die druk aan het nestelen waren. Een koolmees die een bek vol mos in zijn huisje probeerde te douwen. Tevergeefs, hij had te veel hooi op zijn vork genomen.
Hoe langer ik er over nadacht, hoe meer onderzoek ik verrichtte naar de aanwijzingen die Suiling mij gaf, hoe meer ik mij begon te realiseren dat elk woord dat ik er over zou zeggen, er eigenlijk een te veel zou zijn.
Want het werk van Suiling is een pleidooi voor ophouden met praten. Ophouden met redeneren en conceptualiseren. Het werk gaat over kijken. Echt kijken. Kijken met het hart. Vanuit innerlijke stilte zien wat de natuur ons aanreikt. Daar is eenvoud voor nodig, onbevangenheid, de openheid van een kind. Een reis kunnen maken in een steen.
Suiling zoekt haar onderwerpen niet, ze vindt ze. In haar werk reflecteert zich wat haar trof in haar onderwerp. Je ziet er de momenten in waarop ze haar onderwerpen schilderde: de veranderingen van het licht, de zon in de lucht, de eenvoud van het leven in de provincie, de kleuren van de sierraden van de vrouwen in Tibet.
De kunstenares heeft er veel voor over om precies te kunnen weergeven wat ze zag. Ze schildert tegen het verwelken van de bloemen in. Reist zes uur heen en zes uur terug om precies de juiste kleur verf te kunnen bemachtigen. Nodig om uit te kunnen drukken hoe het magenta van de Bougainvillea zich tegen de heldere hemel van Tibet aftekende.
In wat ze maakt weerspiegelt zich ook het ritme van haar leven. Er zijn momenten dat ze stenen kan schilderen, en er zijn momenten dat ze dat niet kan. Er zijn momenten dat ze stenen wil schilderen, en er alleen bloemen op het doek verschijnen.
Suiling is van ver gekomen om ons te herinneren aan de natuur. De natuur waar wij allemaal vandaan komen. En weer allemaal naar terug zullen keren.
Daarom laat de kunstenares zich niet meevoeren door de waan van de dag. Haar werk is van een ongekende eenvoud en van een ongekende schoonheid. Het verhaalt van de kwetsbaarheid, en het verhaalt van de eeuwigheid. En zo zal het werk de tand des tijds weerstaan.
Ik wil besluiten met een dichtregel van William Blake die de kunstenares mij zelf aanreikte:
“To see a World in a Grain of Sand”, een wereld kunnen zien in een zandkorrel
Ik hoop dat deze handreiking van haar kant u inspireert om met een open gemoed naar haar werk te gaan kijken. U doet de kunstenares daar een groot plezier mee.
Nog te zien tot 29 april 2012 Koningsstraat 26 Arnhem
Wageningen, 25 maart 2012
July Leesberg 